ziasheva.v » 11 ноя 2018, 05:39
“Яуҙарҙа сыныҡҡан ижад”
(Мостай Кәримдең һуғыш йылдарындағы ижадына
бағышланған әҙәби-музыкаль кисә)
Төҙөүсе: Тәтешле районы Әнғәм Атнабаев исемендәге Күрҙем урта
мәктәбенең башҡорт теле һәм әҙәбиәте уҡытыусыһы
Шәмсиева Винария Мухиян ҡыҙы
Йыһазлау: М.Кәримдең портреты, өҫтәлдә ҡәнәфер сәскәләре,
интерактив таҡта, магнитофон, аудиояҙма.
Маҡсат: М.Кәримдең һуғыш йылдарындағы ижады менән танышыу,
уҡыусыларҙа уның ижадына ҡыҙыҡһыныу уятыу, патриотик
хистәр тәрбиәләү.
Ай кеүек тыуһаң ине лә
Ай кеүек тулһаң ине.
Ә һүнгәндә йондоҙ һымаҡ Ҡапыл атылһаң ине.
(М.Кәрим)
(Талғын ғына “Йылғалар төнөн серләшә” йыры ишетелә
музыка: Юлай Үҙәнбаев)
Алып барыусы. Дим йылғаһының бейек ярында, Ключарев ҡасабаһынан йыраҡ түгел, Мостай Кәрим йорто тора. Ул ишек алдына сығып тыуған яғына ҡарап торорға ярата. Түбәндә, тупылдар араһынан Дим йылғаһы аға. Унда кисеү. Ә икенсе ярында киң болон, келәшлеләр уны “туғай” тиҙәр. Ошо туғай аша, һулда Аҡманай күлен ҡалдырып, юл түбәләскә юллана, ә уның артында Мостай Кәримдең тыуған ауылы - Келәш.
Ошо кисеүҙә, 1941 йылдың 22 июнендә, ул һуғыш башланыуы тураһында ишетә.
(һалдат кейемендәге, биштәр аҫҡан уҡыусы (М.Кәрим) “Мин фронтҡа китәм, иптәштәр!” шиғырын уҡый)
“Мин фронтҡа ҡитәм, иптәштәр!’’
Эйәрләне атай, ялын үреп,
Аҡбуҙаттың ярһыу, ап-ағын,
Әсәм һуҙа дәһшәт ҡылысының
Ҙур яуҙарҙа еңеп ҡайтҡанын.
Мин фронтҡа ҡитәм, иптәштәр!
Ышан, атай, һин эйәрләп биргән
Аҡбуҙатым минең абынмаҫ,
Йәшең тамған был ҡылысты, әсәй,
һуғарырмын дошман ҡанында.
Йыуырмын мин фашист ҡаны менән
Илем ҡүҡрәгенең яраһын,
Ҡайырылмаҫ ҡаты дауылдарҙа
Үс һәм нәфрәт биргән ҡана тым.
Сал ҡартлығын һаҡлап ҡарттарымдың Һылыуҙарын һаҡлап илемдең,
Бөйөҡлөгөн һаҡлап Уралымдың
Гүзәллеген һаҡлап Иҙелдең,
Атасаҡ таң, ҡиләсәҡ яҙ өсөн,
Яҙын япраҡланыр гөл өсөн,
Тыуыр балам, йырланыр йыр өсөн,
Йыр өсөн һәм тыуған ер өсөн –
Мин фронтҡа ҡитәм, иптәштәр!
Алып барыусы. М.Кәрим 1941 йылда БДПИ тел һәм әҙәбиәт факультетын тамамлай, һәм шул ук йылда Ҡыҙыл Армия сафына саҡырыла һәм Муром элемтә училищеһына уҡырға ебәрелә. 1942 йылдың майында кесе сержант Мостай Кәрим артдивизияның 17-се мотоуҡсылар бригадаһына элемтә начальнигы итеп ебәрелә. Ошо йылдың август айында ҡаты яралана.
(һалдат кейемендәге уҡыусы “Оҙон - оҙаҡ бала саҡ” повесының “Бөтәһе лә әйләнә” бүлегенән өҙөк һөйләй)
..Мин теремен икән әле. Эргәмдә генә, бүлҡелдәп шишмә сығып ятҡанын ишетәм. Ҡапыл тертләп китәм. Сәйер. Ул шишмә ерҙән түгел, минең күҡрәгемдән бүлҡелдәй: бүлт, бүлт, бүлт...
Мин аҡрынлап зиһенемде туплайым. Хәҙер ап - асыҡ ишетәм: һулыш алған һайын күҡрәгемдең һул яғынан ҡан ҡатыш борҡолдап тын сыға. Һыҙлау ҙа, ғазап та юҡ. Әйтерһең, был мин түгел, бүтән берәү. Ә мин иһә, ике катушка йөкмәп, әле булһа алғы һыҙыҡҡа, ут һыҙығына элемтә тартам. Унда , -һанда ярылған миналарға иғтибар итмәй, ҡола ялан буйлап йүгерәм. Минән алда оҙон шәүләм һуҙылған. Тимәк, инде ҡояш та ҡалҡҡан. Күләгәмдең башы ниндәйҙер ыҙан һымаҡ ерҙә ултырған яңғыҙ имәнгә килеп төртөлдө. Шул саҡ эргәмдә генә гөлт итеп ут ҡүбәһе тоҡанып һүнә. Күбәнең бер осҡоно минең күкрәгемде өтөп ала. Мин ҡапыл туҡталып ҡалам. Бер аҙ сайҡалып торам...
Мин әле булһа сайҡалам. Юҡ, хәҙер мине ер үҙе бәүелтә - сәңгелдәҡтәге кеүеҡ. Офоҡ берсә артҡа сигенә, берсә яҡын килә. Бая йүгергән һалдат менән беҙ икебеҙ йәнә бер кешегә әйләнәбеҙ. Быныһы яҡшы. Бөтөнләйгә айырылышһаҡ, аяныс булыр ине.
...Имән тайшанып китҡәндәй булды. Юҡ, ул ҡуҙғалманы. Кемдәрҙер мине һаҡ ҡына күтәреп носилкаға һалды. Алып киттеләр. Аяҡ осомдан носилканы сибек кенә һалдат күтәреп бара. Мин уның бары төшөнкө яурындарын һәм арыҡ аҡһыл йөҙөн генә күрәм. Минең ҡан эсендәге ауыр кәүҙәмде көс-хәл менән күтәреп барған кеше кем һуң ул? Ул мине әжәлем һағалап торған һәләкәт яланынан
абына - һөрөнә күтәреп сығып китте ”.
Алып барыусы. Ул 9 ай госпиталдә ята. Аҙраҡ һауыҡҡас, һуғышҡа китеүенә бер йылдан һуң, бысраҡ көҙ көнөндә , ҡойма ямғырҙа яҡындарын, ул киткәс тыуған улы Илгизде күрер өсөн тыуған ауылына ашыға. Ә унан һуң тағы фронтҡа...
Мостай Кәрим һуғыш бөткәнсе алғы һыҙыҡта Воронеж фронтының, 3-сө Украина фронтының “Совет һалдаты” тигән фронт гәзиттәрендә хәрби журналист булып хеҙмәт итә. Украинанан дошманды ҡыуып сығарыу, Румынияны, Болгарияны, Венгрияны азат итеү һуғыштарында ҡатнаша. Еңеү көнөн Вена ҡалаһында ҡаршылай, һуғышта күрһәтҡән батырлыҡтары өсөн I һәм II дәрәжә Ватан һуғышы, Ҡыҙыл Йондоҙ ордендары һәм миҙалдары менән бүләкләнә.
(Н.Мөстәҡимов музыкаһы “Гөлдәр миңә һаумы, һаумы тиҙәр” йыры яңғырай, һалдат кейемендәге егет ҡайта, уны ҡаршыларға сығалар. “Ҡайтыу” шиғырын уҡыу)
Ерҙә шундай тынлыҡ. Мин ситтәрҙә
Алыҫ илдәр буйлап гиҙә мен.
Ерҙә тынлыҡ. Ете даръя аша
Һинең һулышыңды һиҙә мен.
Юлым оҙон, Тыуған ил яҡын,
Тупрағыңа баҫыр аяғым.
Һиңә ҡайтыу өсөн дүрт йыл буйы
Һуғыш ҡыры буйлап атланым,
Дүрт йыл буйы мин үҙемде түгел,
Һинең мөхәббәтте һаҡланым.
Һүрәтеңде илап үпмәнем,
Ҡайғымды ла елгә түкмәнем.
Артыҡ һағынғанға ҡүрешеү башта
Яманһыу ҙа, ят та тойолор.
Минут уҙыр, минең күгәрсенем
Күҡрәгемә килеп һыйыныр...
Күҙҙәреңә, беләм, йәш тулыр,-
Минең өсөн һуңғы йәш булыр.
Алып барыусы.
Мостай Кәрим хеҙмәт юлын 1938-1939 йылдарҙа “Пионер” журналында башлай. Беренсе шиғырҙар йыйынтығы “Отряд ҡуҙғалды” тип атала. 1941 йылда “Яҙғы тауыштар” тигән икенсе шиғырҙар йыйынтығы донъя күрә. Бында ингән күпселек шиғырҙарҙан йәшлек дәрте, йәшәү йәмен тойоу хисе бөркөлөп тора.
Бөйөк Ватан һуғышы йылдарында М.Кәримдең шағирлыҡ һәләте тағы ла сағыуыраҡ асыла, һуғыштың башынан алып аҙағынаса яу кискән шағир-һалдат яугирҙарҙың уй-тойғоларын һүрәтләүгә өлгәште.
М.Кәрим уҙ шиғырҙарында хәтәр йылдарҙа ла илебеҙ кешеләренең рухи ныҡлығын, еңеүгә ышанысын үҙенсә бер йылылыҡ менән тасуирлай. Халыҡтың хаҡ эшенең тантана итәсәгенә ныҡ ышанған шағир “Тәҙрәңде ас та...” тигән шиғырында яугирҙың рухи көсөн дауыл һәм яҡты йәшен менән тиңләй.
(“Тәҙрәңде ас та...” тигән шиғырҙы уҡыу).
“Тәҙрәңде ас та..."
Йәшеренмә һин йәшендән,
Дауылдан ҡасма,
Йәйҙең хәтәр төндәрендә
Тәҙрәңде ас та -
Күкте күҙәт, тирбәлдермәй
Керпек осоңдо,
Бик яҡын итеп хәтерлә
Йырак дуҫыңды.
Йәшен юйһын бүлмәңдәге
Төндөң ҡараһын,
Һибелдереп сәстәреңде
Дауыл тараһын.
Дауыл... дауыл!
Ул бит минең –
Тере хәбәрем,
Яҡын йәшен, яҡты йәшен –
Минең сәләмем.
Мин һулармын, ерҙә дауыл
Тынмаһа әгәр,
Мин янырмын, һуңғы йәшен
Һүнгәнгә ҡәҙәр!
Алып барыусы.
Ғәзиз илгә һәм ҡәҙерле йәргә булған ҡайнар һөйөү яугир күңелен ҡанатлы итә. Ҙур һөйөү яуҙа һалдатҡа яңы көс өҫтәй. Ут эсендә йөрөгән дүрт йылда, бәлки, янар тауҙар һыуынғандыр, әммә һалдат мөхәббәте был йылдар эсендә һыуыныу түгел, тағы көслөрәк ҡабынды, таштар иретерлек булды. Әгәр яу юлдары уның мөхәббәтен иретерлек хистәрҙән арындырып, наҙлау һәм йылы һүҙгә бер аҙ һаранайта төшкән икән, был бары тойғо сабырлығы һәм сынығыу билдәһе. Ул сынығыуҙы таш һымаҡ тип юрағанда, мөхәббәте - ташта үҫкән гөлдәр бәйләменә тиң.
(“Таш өҫтөндәге гөлдәр” шиғыры).
“Таш өҫтөндәге гөлдәр”
Һин яҙаһың: “Йылдар, юлдар буйлап Алыҫлашҡан һайын аралар,
Һинең хаттар һүҙгә һәм наҙлауға
Һаман һараная баралар.
Мин уйҙарҙың әле лә йә дауыллы
Йә тын диңгеҙендә йөҙәмен.
Айырылышыу, ахры, һыуыталыр,
Таш итәлер ирҙәр йөрәген... ”
Һин әйләнеп ҡара Уралдағы
Артта ҡалған яҙғы ҡөндәргә,
Иҫендәме, хайран ҡала инек
Таш өҫтөндә үҫҡән гөлдәргә?
Эҫе нурҙар гөлдөң һабаҡтарын
Шундай сәнскеле иттеләр,
Ә сәсҡәләр, ҡояштан күҙ алмай,
Йәйҙәр буйы хуш еҫ һиптеләр.
Әгәр уттар үтҡән минең йөрәҡ
Мөмҡин икән ташҡа әйләнеү,
Һиңә булған мөхәббәтем минең –
Ташта үҫҡән гөлдәр бәйләме.
Алып барыусы.
Әлбиттә, һуғыш ҡорбанһыҙ булмай. Мостай Кәрим “Үлемһеҙлек” шиғырында Ватан азатлығы өсөн ғүмерен биргән батырҙарҙың яҡты исемдәренә дан йырлай. Шағир бында үҙ кәүҙәһе менән дошман дзотын ҡаплаған һуғышсының образын тыуҙыра һәм батырҙың үлемһеҙлеген раҫлай.
Кешеләрҙе ана шундай батырлыҡҡа илткән сәбәптәрҙе һәм уларҙағы гүзәл сифаттарҙы М.Кәрим тулыраҡ итеп үҙенең “Декабрь йыры” һәм “Үлмәҫбай” тигән поэмаларында кәүҙәләндерҙе.
(“Үлмәҫбай” поэмаһынан өҙөк).
Алып барыусы.
Эйе, һуғыш бөттө, дошмандар еңелде. Ләкин яу яланында алған яралар ғына һаман туҡтамай һыҡрай.
Өсөнсө көн епшек ҡар яуа,
Өсөнсө көн тоташ , өсөнсө көн
Әрней минең иҫке бер яра.
Өсөнсө көн тоташ ҡар яуа.
Тимер ярсыҡ - яра төбөндә.
Тәндә ҡалған мина ярсығы йонсоу көндәрҙә яралы кешене әрнетеп һыҙландырғанда, яу яландарын хәтеренә төшөргәндә яңы һуғыш суҡмарҙарына асыу ҡатыш үс булып ташып сыға.
( Сара Садыкова музыкаһы “ Өсөнсө көн тоташ ҡар яуа” йырын тыңлау).
Алып барыусы.
Мостай Кәрим һуғыш йылдарында яҙған шиғыр һәм поэмаларында совет һалдатының әхлаҡи йөҙөн, батырлыҡ сифаттарын һүрәтләү менән генә сикләнмәне, бәлки илебеҙҙең ғәскәрҙәре үҙ Тыуған илен генә түгел, фашизм ҡоллоғондағы башҡа илдәрҙе, халыҡтарҙы ҡотҡарыуын да асыҡ күрһәтте. Шағирҙың “Сит утар”, “Яза килә фашист өңөнә”, “Европаға май килә”, “Башҡорт халҡына яуап хаты” һәм башҡа бик күп шиғырҙары ана шул идеяларҙы сағылдыра. Шундай шиғырҙарҙан береһе - “Украина”.
(“Украина” шиғырын һөйләү)
“Украина”
Украина. Ағастарын һығып
Алма бешкән ҡояш нурында.
Украина! Окоп ҡаҙыным мин
Гөл- сәсәк үҫер урында.
Тыныс түгел Украина төнө –
Төн, ҡалтырап, ергә һыйына.
Ҡыҙҙар ҡулы өҙөр был алмалар
Туптар шартлағанда ҡойола.
Һәм йыш ҡына таңғы зәңгәрлектә
Йәш алмағас, гүйә, ҡуҙғала,
Гүйә, минең окобыма эйелә
Катерина тигән кыҙ бала.
Күккә ҡарайым мин. Сулпан ҡалҡа,
(Тулған айҙың - Сулпан серҙәше),
Ә битемә ҡыҙыл алма түгел
Тама ҡыҙҙың ҡайнар күҙ йәше.
Катерина, һылыу Катерина,
Илап ҡаршылама таң алдын.
Украина! һине ҡотҡа р ыр ға
Мин тупрағын үптем Уралдың.
Иламасы, һылыу. Яҙҙар килер,
Һуғыш һүнер, ҡояш һүрелмәҫ,
Алма бешер, ләкин ул алмаға
Һинән башҡа ҡулдар үрелмәҫ.
Алып барыусы.
Тормошҡа дәртләнеп аяҡ баҫҡан саҡта ут эсенә инеүҙәр, ҡаты яраланыу, унан һуңғы һыҙланыуҙар һәм ҡаты һынауҙар Мостай Кәрим өсөн тормошто айырыуса ҡәҙерле итте, ерҙәге һәр матурлыҡтың, һәр имен көндөң мәғәнәһен йылдан - йыл нығыраҡ аңлатты. Мостай Кәрим ижады ватандаштарына өмөт һәм ышаныс өҫтәне, күңелдәрендә миһырбанлыҡ, иман һәм мөхәббәт арттырҙы, йәшәйештең ҡатмарлылығындағы һәм ябайлығындағы мәңгелек рухи ҡиммәттәрҙең бөйөклөгөн, бөтөнлөгөн асты.
Рауил Бикбаев Мостай Кәрим ижадын ошондай матур һүҙҙәр менән баһалай: “ Башҡортостандың төҫ ташламаҫ гәүһәрҙәре араһында тыуған ер ҡуйынынан урғылған Ағиҙел кеүек алсаҡ һәм моңло, Урал кеүек олпат һәм уйсан, далаларыбыҙ кеүек киң һулышлы һәм бәрәкәтле, тормоштоң үҙе кеүек тәрән тамырлы Мостай Кәрим ижады бар”.
(“Шағир булам” Факиһа Туғыҙбаева шиғырын уҡыу)
“Шағир булам”
Китапханала бер көндө
Серҙәш таптым үҙемә.
Тылсым йәшеренгән икән
Уның һәр бер һүҙенә.
Осрашҡанда дуҫым менән
Көсөм, белемем арта.
Атайым да, әсәйем дә:
“Ҙур үҫтең!”- тип ярата.
Гел “бишле”ала башланы,
Тип аптырай малайҙар.
Тылсымыңды өйрәт, тиеп
Артымдан да ҡалмайҙар.
Бик әҙәпле малай, тиеп
Маҡтай хәҙер өлкәндәр.
Улар минең шуҡлыҡтарҙан
Күптән өр көп бөткәндәр.
Мостай Кәрим китабы ул-
Тылсымсым да, серҙәшем.
Берәйһе илатһа мине
Күрһәтмәйем ҡүҙ йәшем.
Хәҙер инде үҙемдең дә
Шағир булыу иҫәбем.
Мостай ола тай кеүек мин
Яҙасаҡмын шиғырҙарҙың
Тылсымлыһын, иң шәбен.
("Ҡулына сәскәләр тотҡан уҡыусы Рамай Ҡаһирҙың “Мәңге тере” шиғырын уҡый)
“Мәңге тере”
Башҡортостандың халыҡ шағиры Мостай Кәримдең яҡты иҫтәлегенә.
Мостай киткән, тиҙәр, ышанмайым,
Ундайҙарҙы әжәл ала алмай.
Ул бит шундай ҡыйыу рухлы ине
һәм саф хисле, сабый балалай.
Ул бит шундай яҡты кеше ине,
Йәме ине бөтә донъяның.
Ундай кеше берәү генә була,
Ошо хаҡта бөгөн уйланым.
Хатта ҡояш байый, тине берәү,
Юк, ҡояшы уның һүнмәне.
Беҙҙең өсөн ҡәҙерлерәк булып,
Нурҙар сәсеп, өҫкә үрләне.
Мостай ағай мәңге тере, тинем,
Ярып әйттем, йөрәк түҙмәне.
Күҙҙәремдән әсе йәштәр тамды,
Ярай әле, бер кем күрмәне...
(Баш эйеп, ҡулындағы сәскәләрҙе Мостай Кәрим портреты янына ҡуя).